Да се каже дека „сме против промена на името“ е недоволно. Актерите кои се за промена на името се сите владејачки политички структури во Македонија, во Грција и Западните сили.  Сите три страни наместо решавање на проблемите, работат против интересите на народите кои ги предводат.

Ние ги осудуваме политиките и стратегиите на владејачките партии во Македонија, што задоени со погрешната идеологија на „слободен пазар“, се спроведуваат како во регулација на поредокот во социјалната сфера, така и во надворешната политика. Нивната политика е ветување дека доколку народот попушти, го стегне ременот и се откаже од своите потреби и задоволства, еден ден со магичен влез во сојуз било тој да е НАТО или ЕУ, животниот стандард ќе порасне. Илузијата на евро-атлантските интеграции се култивира со децении и е последна сламка на една депресивна заедница како македонската. Властите на СДСМ затоа како врвен приоритет на нивното едногодишно кревко владеење го туркаат зачленувањето во НАТО сојузот пред индустрискиот и технолошкиот развој или пред здравствените проблеми. И тука се спремни да направат големи отстапки пред моќната грчка дипломатија и пред Западниот империјализам само за да останат да власт..

Однесувањето на македонската дипломатија (Османи, Димитров, Заев и др.) премногу наликува на дипломатијата од 1998/99 и тајванската авантура: тајна е, водена од прагматизам, за неа дознаваме од странскиот печат. Овојпат се уште не се лицитирало за фамозните „1 милијарда долари“, но веројатно цената на името е завиткано со понуда за подобар живот. Навистина, треба да си многу многу „способен“ да направиш полош живот од сегашниот.

Интересно е глумењето на опозиција од страна на ВМРО-ДПМНЕ, кога во основа таа иста партија кога беше на власт ја спроведуваше идентично политиката на сервилност спрема империјализмот. Слично се однесуваше и СДСМ кога не беше на власт – се изјаснуваше против промена на името, или пак повикуваше на задолжително референдумско изјаснување. Овој проблем со името е влошен поради националистичката и иредентистичка политика на ВМРО- ДПМНЕ (Конгрес во Солун, „етнички карти на Македонија“ итн), што послужи како провокација на грчките политичари и засилување на нивните шовинистички позиции во грчкото општество.

Бајката што ја продаваат македонските власти дека промената на името не го доприра идентитетот е мотивирана од нивната сервилна и краткогледа политика. Секако дека со формална промена на името на државата или ознаката на народот не се менува народот. Без мистификација околу идентитетот и јазикот, со ова практикување на политика се култивира народ кој треба да трпи повеќе, да биде повеќе угнетен со мизерни плати и на дното во Европа и регионот. Исто така и народ кој треба да се потчини на угнетувачките практики кои доаѓаат од  силниот Запад. Кога ќе се соберат сите овие факти очигледно е дека грижата за идентитетот на нашите мејнстрим политичари и интелектуалци кои припаѓаат на едната провениенција од политичкиот естаблишмент (власта предводена од СДСМ) или другата (опозицијата предводена од ВМРО-ДПМНЕ) е само фарса за нивната неспособност и безидејност во тоа како да го вратат достоинството на македонскиот народ кој се гуши во економската оскудност и несигурност создадена од капитализмот.

Самото барање за промена на името од страна на грчката страна е најгруба повреда на основните демократски права на македонскиот народ. Овие барање се демонстрација на сила и се поврзани со граѓанската војна во Грција, каде македонската народност, како и тогашната Југославија, јасно ги зеде позициите на ДАГ и ЕЛАС кои на крајот беа поразени. Покрај тоа, како фактор за грчката политика кон државата Македонија е намерата за зајакнување на својата сфера на влијание контра сферата на Република Турција.

Дамнешната одлука на македонските власти беше да поклекнат пред помоќниот Запад и Грција, да го променат знамето, Уставот и името да биде Поранешна југословенска република Македонија. Реално, за оваа гломазна референца немаше прифатеност, а во Грција се користи или Фиром или Скопја.

Референдумското изјаснување не е посакувана опција на СДСМ плус ДУИ. Првата партија има долга традиција на саботирање на референдуми – дали со матни прашања од типот „дали сте за независност, ама и право во Југославија“ или со постапката на отворен бојкот по прашањето за локалната самоуправа од 2004 година, кога излезе со контракампања Некои прашања не заслужуваат одговор. Да се потсетиме дека референдумот за локална самоуправа пропадна поради малата излезеност (25%), но и дека бројот на околу 420 илјади граѓани се најверојатно истите тие кои му донесоа победа на, по потреба националистичкото, ВМРО година дена подоцна. Два дена пред одржување на овој референдум, САД ја признаа државата под уставно име и со тоа извршија притисок на граѓаните да ја послушаат волјата на американските дипломати и да го бојкотираат референдумот. Големи се шансите предлогот за промена на името да не добие мнозинство. Левица е против секаков предлог зa промена на името на нацијата, но доколку се распише референдум за ново име ќе биде против промена на уставното име.

Левица го повикува целиот народ на Македонија, посебно Албанците, Турците, Србите и другите, да не избрзуваат со давање на поддршка на елитите, кои ако се спремни да го прокоцкаат името на македонската нација, истото ќе го направат и за другите.

Самоопределување на нациите е принцип која Левица го има не само за македонската нација туку и за сите други угнетени. Водени од искуството и традицијата на партизаните, којашто е отворено антифашистичка, против тогашниот моќен империјалистички сојуз, како и децениите по 1944 година на раст на нацијата вон блоковската политика, црпиме богато искуство дека не преку воен сојуз со некои имагинарни пријатели преку морињата, туку здружување со соседите ќе доведе до опстанок и развој.

Официјалната промена, кога за тоа ќе се договорат елитите, нема да допре во Грција, повторно по весниците ќе пишуваат Скопја, скопјански јазик и слични понижувачки ословувања. Јасно е дека нема ништо да добие обичниот грчки народ заглавен во долгови токму од креаторите на овој апсурден спор. Единствени победници од ова се капиталистите од Македонија и Грција, кои ќе ги продаваат своите стоки непречајно, а и Западните империјалисти затоа што тоа ќе биде нива слатка мала победа.

И како и продорната мисла на македонскиот претседател дека по декември доаѓа јануари, прашан пред многу години за меѓународната политика на Македонија, може да кажеме дека нивното време помина, дека немаат капацитет да донесат благосостојба на македонската нација.

ПС Надворешна политика, одбрана и безбедност

14/01/2018

Ndryshimi i emrit do të sjellë njerëz të nënshtruar dhe një vend pa të ardhme

Të themi se “ne jemi kundër ndryshimit të emrit” është e pamjaftueshme. Aktorët që do të ndryshojnë emrin janë të gjitha strukturat politike në pushtet në Maqedoni, Greqi dhe aktor tëfuqive perëndimore. Të tre palët, në vend që të zgjidhin problemet, punojnë kundër interesave të popujve që i udhëheqin ata.

Ne dënojmë politikat dhe strategjitë e partive në pushtet në Maqedoni, të cilat të mbytur me ideologjinë e rreme të “tregut të lirë”, zbatuar si mënyrë rregullimi në sferën sociale dhe në politikën e jashtme. Politika e tyre është një premtim se në qoftë se njerëzit dorëzohen, shtrëngojnë rripat e tyre dhe heqin dorë prej nevojave të tyre, një ditë do të hynë në mënyrë magjike në NATO apo BE, dhe se standardet e jetesës do të rriten. Iluzioni i integrimeve euro-atlantike është kultivuar me dekada dhe është kashtë e fundit e një komuniteti të dëshpëruar si ai maqedonas.Prandaj autoritetet e LSDM-së si prioritet kryesorë të sundimit një-vjeçar na nxisin në anëtarësimin në aleancën e NATO-s duke lënë anash zhvillimim industrial dhe teknologjik ose zhgjidhjen e problemeve shëndetësore. Dhe këtu ata janë të gatshëm të bëjnë lëshime të mëdha para diplomacisë së fuqishme greke dhe imperializmit perëndimor vetëm për të mbetur në pushtet.

Sjellja e diplomacisë maqedonase (Osmani Dimitrov Zaev, etj) ngjan me diplomacinë prej 1998/99 dhe në avanturën tajvane: sekrete, të udhëhequr nga pragmatizmi, ne kemi mësuar në lidhje me atë nga shtypi i huaj. Këtë here nuk bëhet fjalë për “1 miliard dollarë”, por ndoshta emrin do e mbështjellin në një ofertë gjoja të një jete më të mirë. Në të vërtetë, duhet të jesh shumë “i aftë” për të bërë një jetë më të keqe sesa kjo e tanishmja.

Interesante veprohet nga e ashtuquajtura parti opozitare VMRO-DPMNE – ja, kur e njëjta parti ishte në pushtet zbatonin politikë të njëjtë servilizmi ndaj imperializmit. Ngjashëm u soll edhe LSDM-ja kur nuk ishte në pushtet – nuk pranoi të ndryshohet emri dhe bëri thirrje për referendum të detyrueshëm. Çështja e emrit është përkeqësuar nga politikat nacionaliste dhe irredentiste të VMRO-DPMNE-së (Kongresi në Selanik “harta etnike të Maqedonisë”, etj), të cilat shërbejnë si një provokim për politikanët grekë dhe I forcojnë pozitat e tyre shoviniste në shoqërinë greke.

Përallat që shesin autoritetet maqedonase se ndryshimi i emrit nuk e cek identitetin, është e motivuar nga politika e tyre servile dhe jo largpamëse. Natyrisht, me ndryshimin formal të emrit të shtetit ose përcaktimit të popullit, identiteti I popullit nuk ndryshonë. Pa mistifikimit për identitetin dhe gjuhën, me këtë praktikë të politikës që e kultivojnë, prodhojnë njerëz që duhet të vuajnë më shumë, të jenë më të shtypur me paga të mjerueshme dhe në fund të Evropës dhe të rajonit. Gjithashtu edhe një komb që duhet t’i nënshtrohet praktikave shtypëse që vijnë nga Perëndimi i fortë. Kur i analizojmë këto fakte është e qartë se kujdesi për identitetin e politikanëve tanë kryesore dhe intelektualët që i përkasin establishmentit politik (qeveria e udhëhequr nga LSDM-ja) ose opozita (e udhëhequr nga VMRO-DPMNE-ja) është vetëm një farsë për paaftësinë e tyre dhe pa shpresë se si të rivendoset dinjiteti i popullit maqedonas të cilët janë të shtypur në pasiguri dhe pasigurinë ekonomike të krijuar nga kapitalizmi.

Kërkesa për ndryshimin e emrit nga pala greke është shkelja më e madhe e të drejtave themelore demokratike të popullit maqedonas. Këto kërkesa janë një demonstrim i forcës dhe janë të lidhura me luftën civile në Greqi, ku kombi maqedonas dhe ish-Jugosllavia, në mënyrë të qartë morën pozicionin e ZAP dhe ELAS cilat u mposhtën. Përveç kësaj, si një faktor për politikën greke ndaj shtetit të Maqedonisë, është synimi të forcojë sferën e saj të ndikimit kundër sferës së Republikës së Turqisë.

Vendim i vjetër i autoritetve maqedonase ishte të kapitulojnë para Perëndimit të fuqishëm dhe Greqisë, për të ndryshuar flamurin, Kushtetutën dhe emri I shtetit të jetë Ish-Republika Jugosllave e Maqedonisë. Në realitet, nuk kishte pranim për këtë referencë të rëndë, dhe në Greqi, përdoret emri FYROM ose Shkup.

Votimi i referendumit nuk është një opsion i dëshiruar i LSDM-së dhe BDI-së. Partia e parë ka një traditë të gjatë në sabotimin e referendumeve me pyetje jo të qarta, si për shembull, “A jeni për pavarësi, por edhe për të drejta në Jugosllavi”, ose si që ishte me bojkot të hapur për çështjen e qeverisjes vendore nga viti 2004, kur dolën me kundër kampanjë, “disa çështje nuk meritojnë përgjigje”. T; kujtohemi se referendum mbi pushtetin lokal shembur për shkak të pjesëmarrjes së vogël (25%), por që numri i të rreth 420.000 njerëzve janë ndoshta të njëjtat që ia çuan fitoren, VMRO – së nacionaliste një vit më vonë. Dy ditë para referendumit, Shtetet e Bashkuara e pranuan vendin me emrin e saj kushtetues dhe në këtë mënyrë i bënë presion popullit për ti binden vullnetit të diplomatëve amerikanë dhe të bojkotojnë referendumin. Shanset janë që propozimi për të ndryshuar emrin nuk merr shumicën. E Majta është kundër çdo propozimi për të ndryshuar emrin e kombit, dhe në qoftë se ka referendum për një emër të ri, E Majta do të kërkojë që të votohet kundër ndërimit të emrit.

E Majta i bën thirrje të gjithë popullit e Maqedonisë, sidomos shqiptarëve, turqëve, serbëve dhe të tjerëve që të mos nxitojnë duke mbështetur elitat që nëse janë të gatshëm të rrezikoj emrin e kombit maqedonas, ata do ta bëjnë të njëjtën gjë edhe për të tjerët.

Vetëvendosja e popujve është një parim i cili e Majta ka jo vetëm për kombin maqedonas, por për të gjithë të shtypurit të tjerë. Udhëhequr nga përvoja dhe tradita e partizanëve, e cila është antifashiste, kundër aleancës të fuqishme imperialiste dhe dekadave pas vitit 1944 rritja e kombit jashtë bllokut politikë, nxjerrim përvojë të pasur se jo nëpërmjet një aleancë ushtarake me disa miq imagjinarë nëpër dete, por bashkëpunimi me fqinjët do na çojë në mbijetesë dhe zhvillim.

Ndryshimi zyrtare, kur për atë do bien dakord elitat, nuk do të ndikojë, në Greqi përsëri në gazetat do të shkruajnë Shkup, gjuha shkupjane dhe etiketime të tjera poshtruese. Është e qartë se asgjë nuk do fitojë populli grek I mbytur në borxhe, pikërisht nga krijuesit e kësaj mosmarrëveshje absurde. Fituesit e vetme në këtë janë kapitalistët e Maqedonisë dhe Greqisë, të cilat do të shesin mallrat e tyre, dhe imperialistët perëndimore, sepse ajo do të jetë një fitore e ëmbël për ata.

Dhe si mendimi i presidentin maqedonas, se pas dhjetorit vjen janari, që e tha para shumë viteve I pyetur për politikën ndërkombëtare te Maqedonisë, mund të themi se koha e tyre ka kaluar, ata nuk kanë kapacitet për të sjellë mirëqenien e kombit maqedonas.

Sektor I programit, Politika e Jashtme dhe mbrojtja