Кандидатот за претседател на Република Македонија, д-р Билјана Ванковска, одговарајќи на прашање на Институтот за медиуми и аналитика, за странски малигни влијанија и дезинформации, го кажа следново:
„Живееме во глобален свет каде што стариот меѓународен систем се распаѓа, а новиот сè уште не е конституиран. Најлошо од се е што се создава атмосфера на нова студена војна во која владее автократскиот принцип „ако не си со нас, мора да си против нас“. Макартизам од најновиот и најлошиот вид. Меѓународните и домашните институции на кои се повикувате во прашањето бараат подлабока анализа, бидејќи првичниот впечаток е дека никнуваат разни невладини организации и тинк-тенкови кои детектираат исклучиво малигни влијанија од „Истокот“, а се финансирани од западната сила. центри. На овој начин македонската јавност е заложник на неслободата на мислење, поништување и жигосување на сите што мислат поинаку. Медиумите најчесто форсираат нешто како приказна од вестерн филм во кој ‘Западот’ шири само добри влијанија, а ‘Истокот’ – малигни (дури и зборот малигни е индикативен сам по себе).
Во мојата програма зборувам за мирен соживот меѓу народите и државите, а не за барање непријатели и штетни влијанија. На крајот на краиштата, триесет години сме под исклучиво западно туторство од врвот до дното на општеството, а резултатите се очајни. Тоа значи дека има нешто негативно и малигно и покрај тоа што овде се слеале милиони долари за ширење на западната идеологија и пропаганда. Ако зборуваме за Русија и Кина, тие се толку лоши или подобро кажано неквалификувани во оваа дисциплина што немаат шанса да стигнат до македонски државјанин да му го „исперат мозокот“. Моето кредо е дека Вистината не познава дел од светот, а Џефри Сакс моментално е мојот херој кој упорно зборува за мир и соработка, критикувајќи ја прво својата земја (САД), а потоа и Западот за она што го турка светот во третата светска војна. . Демократија е кога можеш да мислиш и да кажеш што може да биде непопуларно (или наречено злонамерно влијание или штетен наратив), а ми се чини дека се приближуваме до Орвелова цензура од типот „1984“.
